Muzeum zaznajamia zwiedzających z dziejami miejskich obwarowań oraz prezentuje różne rodzaje broni białej, żołnierskie uzbrojenie i uzbrojenie używane przy turniejach. Oddzielna ekspozycja została poświęcona rozwojowi broni palnej. 

Muzeum dokumentuje także rzemiosła służące potrzebom obronnym miasta oraz przybliża dzieje bratysławskich cechów odlewników i puszkarzy. Z najwyższego piętra można wejść do obejścia wieży skąd rozpościera się widok na starą, zabytkową część Bratysławy i na jej okolice. 

Stawianie murów miejskich rozpoczęto w XIII wieku a już pod koniec XIV stulecia miasto dysponowało obwarowaniem z trzema bramami: Michalską (Michalská), Laurinską (Laurinská) i Wydricką (Vydrická). W XV wieku oddano do użytku Bramę Rybaków (Rybárska Brana). Przed murami miasta stopniowo powstawały przedmieścia, które na rozkaz cesarza Zygmunta Luksemburskiego otoczono w I połowie XV wieku systemem wysokich nasypów i wałów. Zbudowane umocnienia miały chronić właśnie przedmieścia przed niebezpieczeństwem husyckim. Zewnętrzną linię umocnień miejskich przerywały bramy: Kozia brána, brána na Suchom Mýte, Schöndorfská, Špitálska i  Dunajská brána.   

W trakcie przebudowy z roku 1758 wieża otrzymała barokowy wystrój, który jest tak charakterystyczny dla jej współczesnej, obecnej sylwetki. Na szczycie wieży została wówczas umieszczona miedziana rzeźba św. Michała Archanioła ze smokiem będąca dziełem P.Ellera. W miejscu gotyckiego mostu łańcuchowego (zwodzonego) postawiono nowy barokowy most ozdobiony rzeźbami świętych. Mur obronny wraz z parkanem od strony Bramy Michalskiej  (Michalská brána) aż po Basztę Prochową  (Prašná bašta) włączono do zabudowań mieszkalnych znajdujących się przy ulicy Zámočnícka.

Źródło: Múzeum mesta Bratislavy