Chodzi tutaj o drugi najstarszy zachowany kościół w Koszycach. Pierwotnie gotycka świątynia została w późniejszym okresie przebudowana w stylu barokowym. Znajduje się na ulicy Hlavná, bezpośrednio w centrum miasta.
Po pożarze w 1333 roku został wzniesiony na zlecenie rodu szlacheckiego z Perina (rodzina Perényi) kościół, który miał służyć potrzebom zakonu franciszkanów. Kościół był poświęcony św. Mikulaszowi (Mikołajowi). Zachowane elementy gotyckie wskazują na to, że kościół posiadał wspaniałą gotycką dekorację rzeźbiarską. Do oryginalnych należą reliefy nad wejściem, ponadto we wnętrzu kościoła swój pierwotny gotycki charakter zachowały kamienne sedilia przy ołtarzu a także sklepienia przykrywające świątynię oraz dawny chór mnichów.
Po pożarze w 1556 roku, kościół służył jako magazyn wojskowy. Jedynie zamknięty korpus świątynny Kościoła pełnił funkcję katedry biskupiej na potrzeby biskupa egerskiego, który tutaj urzędował. Albowiem dotychczasowa siedziba biskupia w Eger była w rękach Turków (1597-1671). Kiedy kościół został zwrócony franciszkanom, został poddany renowacji a sama świątynia została poświęcona nowemu patronowi - św. Antoniemu z Padwy (sv. Anton Paduánsky). Po utworzeniu biskupstwa w Koszycach w 1804 roku, odnowiony klasztor franciszkanów został podniesiony do rangi seminarium a kościół stał się kościołem seminaryjnym. W chwili obecnej franciszkanie nie mają już swojej siedziby w mieście.
Wnętrze jest pod silnym wpływem stylu barokowego. Główny ołtarz jest wyposażony w cenną konstrukcję architektoniczną - retabulum baldachimowe. Większość ołtarzy, ambona oraz wyposażenie kościoła pochodzi z lat 1760-1770.
Szczególnie cenne jest epitafium nagrobne marszałka polnego F. Renauda z 1740 roku, które jest dziełem G. R. Donnera, nadwornego rzeźbiarza Wiednia.
W krypcie znajdującej się pod ołtarzem głównym został pochowany założyciel pierwszego, utworzonego w XVII wieku, uniwersytetu koszyckiego - egerski biskup Benedikt Kisdy. Jednakże wszystkie krypty, które były największymi kryptami w Koszycach, zostały spustoszone po drugiej wojnie światowej przez żołnierzy.
Autor: ICM Košice
Źródło: Mesto Košice
