Wschodni horyzont Spisza tworzy rozłożysta sylwetka Zamku Spiskiego (Spišského hradu), który pod względem obszaru, który wynosi ponad 4 ha jest jednym z największych kompleksów zamkowych w postaci ruin w Europie Środkowej. W 1993 roku Zamek oraz zabytki kulturalne bliskiej okolicy zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Początki budowy średniowiecznego grodu na trawertynowym wzgórzu sięgają początku XII wieku. Najstarsza wzmianka pisemna o zamku pochodzi z 1120 roku. Na początku pełnił on funkcję twierdzy granicznej na północnej granicy wczesnofeudalnego państwa węgierskiego. Następnie przez kilka wieków był siedzibą żupana spiskiego, co znaczy, że stanowił centralny punkt władzy świeckiej na Spiszu.     

W drugiej połowie XV wieku wykonał jego przebudowę nowy właściciel Štefan Zápoľský, który chciał tutaj stworzyć reprezentacyjną siedzibę szlachecką. W kompleksie zamkowym wybudował pałac, salę rycerską i kaplicę świętej Elżbiety. W jednej z komnat zamku urodził się jego syn Jan, który stał się później królem Węgier.

Ostatnie prace budowlane na górnym zamku wykonały rody Thurzo i Csáky.

V 1780 roku kompleks zamkowy zniszczył pożar a Zamek Spiski zamienił się z czasem w ruiny. Całkowitemu spustoszeniu zamku zapobiegli ochraniarze zabytków. W 1970 roku rozpoczęto wymagającą pod względem technicznym konserwację fortyfikacji i pałaców zagrożonych niestabilnością podłoża skalnego.

W kompleksie zamkowym są aktualnie umieszczone ekspozycje muzealne Muzeum Spiskiego poświęcone historii zamku, broni średniowiecznej i prawu feudalnemu.

Po okolicy Zamku Spiskiego prowadzi spacerowa ścieżka dydaktyczna Sivá Brada – Dreveník. Turyści mogą na ośmiu przystankach mogą się zapoznać z historią okolicy, jak również z ciekawostkami przyrodniczymi. 

Dostęp: samochodem na parking przed zamekiem, stąd pieszo około 10 min., pieszo z gminy Spišské Podhradie około 1 godz.

Źródło: Dajama