Specyficznym przykładem budownictwa sakralnego są kościoły drewniane. Ludowi budowniczy pokazali w nich harmonię duszy człowieka z przyrodą i tęsknotę za oderwaniem się od życia codziennego. Do najstarszych należą gotyckie kościoły drewniane (np. Hervartov (Herwartów), Tvrdošín (Twrdoszin)). Do drugiego typu należą ewangelistyczne tzw. kościoły artykularne - np. Sv.Kríž, Leštiny, Kežmarok, Hronsek (Święty Krzyż, Lesztiny, Keżmarok Hronsek). Budowano je na podstawie artykułu ustawy (tzw. artykuły) cesarza Leopolda I. na końcu XVII wieku.

Klejnotem architektury ludowej jest także trzeci typ kościołów zbudowanych we wschodniej Słowacji w większości w XVIII wieku. Pierwotnie kościoły były greckokatolickie, później niektóre zmieniono na prawosławne. Dominują w nich wyjątkowe ikony karpackie, które są zazwyczaj osadzone do ikonostasów ozdobionych w stylach baroku oraz rokoko.

Wyjątkową ogólnoświatową wartość przedstawiają drewniane kościoły Łuku Karpackiego, które zostały w 2008 roku wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO: rzymsko-katolickie kościoły w Hervartove a Tvrdošíne, ewangelickie kościoły artykularne w Kežmarku, Leštinách a Hronseku, kościoły obrządku wschodniego w  Bodružali, Ladomirovej a Ruskej Bystrej.