Zamek w Bojnicach

Lokalizacja: Trenčiansky kraj, okres Prievidza, Bojnice

GPS: N48°46'48'' E18°34'40''

Klejnotem Bojnic, miasteczka koło Prievidzy, jest „bajkowy“ Zamek w Bojnicach (Bojnický zámok), który jest jednym z najładniejszych i najczęściej zwiedzanych zamków nie tylko na Słowacji, ale także w Europie Środkowej.

Zamek zbudowano na wzniesieniu z tufu wapiennego, na którym w XI wieku stał średniowieczny gród. W przeszłości był majątkiem najsławniejszych rodów, przy czym jego ostatnimi właścicielami byli członkowie rodu Pálfi. Pod koniec XIX wieku hrabia Jan Pálfi zlecił przebudowę całego obiektu J. Hubertowi, architektowi z Budapesztu, według wzoru zamków stojących nad rzeką Loarą w środkowej Francji. Typowy kształt romantycznego średniowiecznego zamku podkreślają strome dachy pałacu, kaplicy i wieży.

Obecnie w zamku znajdują się ekspozycje muzeum artystyczno-historycznego. Można tu zobaczyć pierwotne umeblowanie i przedmioty artystyczne z przełomu XIX i XX wieku. Jednym z najbardziej unikalnych i cennych dzieł jest późnogotycki zestaw obrazów, tak zwany ołtarz Bojnicki florenckiego mistrza N. di Cione Ortagna z połowy XIV wieku. Elementem ekspozycji zamkowej jest naciekowa jaskinia pod zamkiem, która jest połączona z głęboką studnią grodową.

Z mnóstwa imprez, odbywających się w zamku najbardziej znany jest Międzynarodowy Festiwal Duchów i Straszydeł (Medzinárodný festival duchov a strašidiel), który odbywa się co roku pod koniec kwietnia i na początku maja. W tym okresie zamek bojnicki staje się miejscem spotkań straszydeł, czarownic i wampirów z całego świata.  

Nieodłączną część areału zamkowego stanowi park oraz park leśny, który uzupełnia jego szczególną scenerię. Przed wejściem do zamku stoi znana sześciusetlenia, stara Bojnicka lipa króla Macieja o obwodzie około 12,5 m. Do Bojnic lubił jeździć sam król, który pod lipą organizował różne uczty i narady.

Innymi  imprezami, które przyciągają zwiedzających do okolic zamku są przedstawienia grupy szermierki historycznej Bojnik i stałe pokazy sokolników Aquila.

Źródło: Dajama