Rużomberk (Ružomberok)

Lokalizacja: Žilinský kraj, okres Ružomberok, Ružomberok

GPS: N49°4'60'' E19°18'32''

Położenie miasta powiatowego RUŻOMBERK (RUŽOMBEROK) na wschodnich zboczach Fatry Wielkiej, oraz na północno-zachodnich zboczach Tatr Niskich i nieopodal południowo-zachodnich zboczy Gór Choczańskich (Chočské vrchy) tworzy niepowtarzalną panoramę miasta z trzech stron otoczonego górami i tylko z jednej, wschodniej strony, otwartego na Kotlinę Liptowską.

Miasto RUŻOMBERK (30 200 mieszkańców) jest dziś centrum Liptowa Dolnego, który tworzy najbardziej na zachód wysuniętą część Kotliny Liptowskiej. Jest najważniejszym ośrodkiem przemysłu papierniczego na Słowacji i jednym z najważniejszych  słowackich ośrodków ruchu turystycznego.

HISTORIA

Fakt, ze miasto leży na skrzyżowaniu starego szlaku handlowego prowadzącego z środkowo-słowackich miast górniczych do Polski oraz szlaku poważskiego z miasta Košice przez Spisz do miasta Žilina a stamtąd na Śląsk, przesądził o jego gospodarczym i kulturalnym rozwoju. Największą rolę w historii rużomberskiej produkcji rzemieślniczej odegrałaprodukcja papieru, która jest do dziś symbolem miasta.

ZABYTKI

Zwiedzanie miasta najlepiej rozpocząć na Placu im. Andreja Hlinki, w miejscu, które w przeszłości osiedli niemieccy koloniści, nazywając je „Rosenberg“. Jednym z najcenniejszych zabytków placu jest rzymskokatolicki Kościół pod wezwaniem św. Andrzeja.

Świecką dominantą placu jest, oprócz wspominanego kościoła, ratusz. W jego południowej części miała w przeszłości siedzibę parafia rzymskokatolicka, w której działał A. Hlinka. Wspomnieniem o jego życiu i działalności w mieście jest mauzoleum Andreja Hlinki, znajdujące się pod południową nawą Kościoła pod wezwaniem św. Andrzeja. Nad Placem A. Hlinki góruje inny godny uwagi architektoniczny zabytek –Kalwaria. Jest jedynym liptowskim wzgórzem kalwaryjskim.

PROPOZYCJA  WYCIECZEK  TURYSTYCZNYCH

Dzielnica miasta Rużomberk o nazwie „Biely Potok“ jest punktem wyjściowym do osadyVlkolínec – zabytkowego rezerwatu architektury ludowej, leżącej na południowym stoku góry Sidorowo. Tę godną największej uwagi oazę architektury ludowej w 1993 roku wpisano na Listę zabytków światowego kulturalnego i przyrodniczego dziedzictwa UNESCO.

Źródło: Vydavateľstvo Dajama